Ποια είναι η κατάσταση της Ελλάδας και του λαού της και γιατί; Πώς θα διορθωθεί και πώς θα εξαλειφθεί αυτή η κατάσταση και οι αιτίες που την προκάλεσαν; Είναι δύο μόνον από τα πολλά και σοβαρά ερωτήματα που θέτει ο καθένας από εμάς στον εαυτό του.
Το πως θέλουν στο βάθος της ψυχής τους, ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα, να είναι η πατρίδα, το έθνος, ο λαός και το κράτος τους, όλα αυτά υπάρχουν στο βάθος της ψυχής μας ως καθολικά ζητούμενα και ανεκπλήρωτα, εκφράζονται δε σαν κοινή συνείδηση, κοινός νους, κοινή λογική, κοινή αντίληψη, δημόσιο αίσθημα. Τα συναισθήματα αντιφατικά, η εσωτερική σύγκρουση μεγάλη, τα ερωτήματα και τα ερωτηματικά πολλά.
Όσο περνάει ο καιρός γίνεται αντιληπτό από όλους, είναι πλέον κοινή η διαπίστωση ότι, η ελληνική και διεθνής κυβερνητική και οικονομική πολιτική «ελίτ» πορεύονται μακρόθεν, μη έχοντας επικοινωνία με την κοινωνία, με την έννοια ότι η υφιστάμενη επικοινωνία αποκτά όλο και περισσότερο τον χαρακτήρα εξουσίας και πληβείου, δύναμης και έρμαιου.
Ιδιαίτερα συνειδητοποιούμε ότι η χώρα μας αντιμετωπίζεται από την διεθνή και εγχώρια ελίτ ως προτεκτοράτο, στερούμενο την δυνατότητα υπεράσπισης των εθνικών, οικονομικών, λαϊκών, δημόσιων συμφερόντων, στερούμενο την εθνική του ανεξαρτησία και την δυνατότητα της αυτοδιάθεσης και του αυτοπροσδιορισμού της, με αποτέλεσμα την ανυπαρξία άσκησης αυτόνομης και ανεξάρτητης εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Σήμερα γίνεται μία άλωση του εθνικού εδάφους σε στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο νέες βάσεις ξεφυτρώνουν και νέες αγορές ελληνικής γης και δημόσιου πλούτου γίνονται καθημερινά.
Όσο κυλάει ο χρόνος, γίνεται αντιληπτό από όλους ότι, τα κόμματα – αποκόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν την χώρα συγκλίνουν ιδεολογικά και εφαρμόζουν τις ίδιες πολιτικές κάνοντας ο ένας πλάτες στο άλλο ή τον λαγό ο ένας του άλλου, καταλήγοντας στην ομοιομορφία και την συμπολίτευση, αντί να είναι αντιπολίτευση, επιβεβαιώνοντας την σοφή λαϊκή ρήση που λέει «άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς» .
Με την πάροδο του χρόνου, συνειδητοποιούμε όλο και περισσότεροι από εμάς, ότι δεν υπάρχει πολιτικό κόμμα εντός της Βουλής που να μπορεί πλέον να εκφράσει τους πόθους, τις σκέψεις και προπαντώς να δώσει τις αρμόζουσες, τις σωστές λύσεις στα εθνικά, πολιτικά, θεσμικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.
Σε βάθος χρόνου, κατανοούμε όλο και πιο πολύ, όλο και περισσότεροι από εμάς ότι, ο χρόνος δεν λειτουργεί υπέρ μας, αλλά εναντίον μας, γιατί η κατάσταση χειροτερεύει γεωμετρικά ή και εκθετικά σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας.
Συν τω χρόνω, σκεπτόμενοι συμπεραίνουμε ότι, για να γίνει η πατρίδα μας όπως την θέλουμε, θα πρέπει να δημιουργηθεί, ένα ενιαίο πολιτικό κίνημα – και ένας ενιαίος πολιτικός φορέας που θα εκφράζει την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έτσι ώστε να υλοποιηθεί το κοινά αποδεκτό όραμα. Ο κατακερματισμός του γνήσιου, αγνού πατριωτικού αισθήματος σε χίλια κομμάτια με την δημιουργία ολιγομελών και ιδιαίτερα αρχηγικής νοοτροπίας κινημάτων και κομμάτων, αποδυναμώνει την ενότητα και μηδενίζει την προοπτική της διακυβέρνησης της πατρίδας, από τις δυνάμεις απελευθέρωσης του έθνους, του λαού και της χώρας.
Το πρώτο λοιπόν και θεμελιώδες, που πρέπει να επιτευχθεί για αυτόν τον σκοπό είναι:
H ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, μέσα από την εθνική ομοψυχία, την κοινωνική αλληλεγγύη και συνοχή, που είναι ταυτόσημες με την αδελφοσύνη, τον αλτρουισμό, την συμπόρευση, την συστράτευση, την σύμπραξη, την συνεργία, την συνεννόηση προσώπων, ομάδων, φορέων και κινημάτων, συλλόγων και σωματείων.
Προσωπική μου σκέψη και αντίληψη είναι ότι η ζητούμενη κοινωνική – ομαδική – εθνική ενότητα δημιουργείται από κάτω προς τα απάνω από τον ίδιο το λαό – από το ίδιο το έθνος αν θέλετε, που τα ενώνουν τα κοινά ήθη – έθιμα – γλώσσα – ιστορία – θρησκεία, με ευρύτερη έννοια ο ίδιος πολιτισμός – η ίδια κουλτούρα.
Η ενότητα δεν επιβάλλεται από πάνω προς τα κάτω παραδείγματος χάριν όταν δύο ή περισσότερα κόμματα συνεργάζονται και ιδιαίτερα όταν οι πολιτικές αποφάσεις τους είναι κατά της κοινωνικής συνοχής, κατά του έθνους , κατά του λαού. Όπως αντιλαμβάνεται κανείς η ονομαζόμενη ως ενότητα αυτού του είδους είναι τεχνητή, εικονική, υπάρχει μόνον κατ’ όνομα, διότι αποτελεί μια ενότητα κορυφής των κυβερνητικών ελίτ μεταξύ τους που εξυπηρετεί ίδια και ξένα συμφέροντα τα οποία δεν έχουν καμμία σχέση με τα λαϊκά κοινωνικά ζητήματα και τα εθνικά θέματα.
Σε τέτοιες περιπτώσεις η πραγματική κοινωνία η βάση – η καρδιά του λαού και του έθνους δεινοπαθεί, βασανίζεται, υποφέρει από φτώχεια, ανεργία και θάνατο, από την κακή διακυβέρνηση και την αδιαφορία της που έφερε την χρεωκοπία, τις μίζες, τα σκάνδαλα, τον ολοκληρωτισμό. Θυμίζω το ΝΑΙ σε όλα των μνημονίων, τις πολιτικές κολοτούμπες, το τι γίνεται στα νοσοκομεία σήμερα, τι έγινε στο Μάτι, στην Μάντρα, στην Εύβοια.
Η ουσιαστική, ενότητα πραγματώνεται από κάτω προς τα απάνω από τον κάθε έναν από εμάς από τις ομάδες ομονοούντων ανθρώπων από ευρύτερες ενώσεις κοινωνικών ομάδων που αντιλαμβάνονται τα κοινά τους προβλήματα, τα κοινά προβλήματα της κοινωνίας, του λαού, του έθνους και των πολιτών.
Η πραγματική ενότητα υλοποιείται από την πλημμυρίδα των ανθρώπων που μπροστά στα κοινά προβλήματα και τους κοινούς κινδύνους κατανοούν ότι αυτά που τους ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν και οι οποίοι καταλαβαίνουν πως άσχετα από την κοινωνική τους θέση αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα αλλά πολύ περισσότερο τους ίδιους προβληματισμούς και φόβους με όλους τους υπόλοιπους.
Αυτή η ενότητα της ανάγκης και του ανυπόφορου ζυγού υπερβαίνει τις εκάστοτε ιδεολογικές αγκυλώσεις και περιορισμούς δημιουργώντας έναν τεράστιο συνεχώς αυξάνοντα την περιφέρειά του κύκλο που αγκαλιάζει ολοένα και μεγαλύτερο πλήθος , σύνολο ανθρώπων.
Η λειτουργική – αποτελεσματική ενότητα γεννιέται όταν δημιουργείται ένα αυθεντικό εθνικό, λαϊκό κίνημα που προτάσσει την ενότητα και την συναδέλφωση για να πετύχει τους στόχους της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της χώρας και των πολιτών της.
Μόνον εάν όλοι μας συνασπιστούμε και προπάντων αν οι νέοι και οι νέες της Ελλάδας δώσουν σάρκα και οστά – επανδρώσουν το κίνημα μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά γιατί εκείνοι μέσα από ελεύθερο διάλογο, θα διαμορφώσουν έναν ζωντανό οργανισμό σκέψης και δράσης για την διαμόρφωση του παρόντος τους και ιδιαίτερα του μέλλοντός τους, άρα κάτι που πιστεύουν και τους εκφράζει αληθινά, ένα δικό τους όραμα, μία δική τους κίνηση, έναν γεννημένο από τους ίδιους πολιτικό φορέα.
Να το πω αλλιώς, μόνον αν όλοι μας αποφασίζουμε μαζί και διαμορφώνουμε μαζί αυτό που μας εκφράζει θα αισθανθούμε ως δημιουργοί της ζωής και της κοινωνίας που οραματιζόμαστε.
Δεν υπάρχει κάτι προκατασκευασμένο για να ενταχθεί κανείς αλλά καλείται να συμμετέχει με άμεσες δημοκρατικές διαδικασίες στην διαμόρφωση ανοιχτού κινήματος όλων των Ελλήνων στην Ελλάδα αλλά και των Ελλήνων απανταχού της γης που ουσιαστικά – αν το σκεφτεί κανείς είναι όλοι ένα αρκεί να πετάξουν από πάνω τους τα κόμματα και τα αποκόμματα ή να τα αναγκάσουν σε απομόνωση και σε διάλυση.
Η ενότητα όπως την αντιλαμβάνομαι επιτυγχάνεται όταν υπάρχει πραγματικός – ουσιαστικός σεβασμός του προσώπου και της γνώμης του, όταν υπάρχει μεγάλη καρδιά και υπέρβαση δηλαδή όχι υπερηφάνεια και εγωϊσμός, ούτε ιδεολογικές αγκυλώσεις που η ίδια η ζωή της υπερβαίνει.
Το αληθινό πνεύμα ενότητας πληρούται από αγάπη για τον άνθρωπο, τον συνάνθρωπο, αλληλεγγύη, αποδοχή, ανοχή, αντοχή και προπάντων με την αποβολή του εγωϊσμού και πλήρωση με ταπεινότητα, προτάσσοντας το εμείς και όχι το εγώ μας.
Το αληθινό πνεύμα ενότητας αποβάλλει την ειρωνεία και τον κομπασμό μεταξύ των μελών, τους υψηλούς τόνους, τις προσβολές, το προβοκάρισμα, τα ερειστικά σχόλια και τις βωμολοχίες, τις υπερβολές και το στεγνό αγέλαστο πρόσωπο με τον ξύλινο λόγο, καλλιεργώντας την ευγένεια και τον αλληλοσεβασμό μεταξύ των μελών και όχι μόνον.
Όσον αφορά τις διαχρονικές ανθρώπινες αξίες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας, της ελευθερίας του λόγου και της σκέψης θεωρώ ότι δεν εκφυλίζονται ούτε ως έννοιες, ούτε το περιεχόμενό τους. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι βιαστές αυτών των σημαντικών για τον πολιτισμό μας αξιών βαφτίζουν τις αντιδημοκρατικές πράξεις και αποφάσεις τους δημοκρατικές, ταυτίζουν δηλαδή τις αξίες αυτές με τα αντίθετά τους. Επομένως διαστρεβλώνουν ή και αλλάζουν το νόημα των λέξεων, το περιεχόμενό τους, αυτό που εκφράζουν και ακόμη χειρότερα τις καθιστούν λέξεις κενές χωρίς νόημα και περιεχόμενο. Γι’ αυτόν τον λόγο θεωρώ ότι πρέπει να καταγγελθεί το ολοκληρωτικό καθεστώς της κυνικής ελίτ.
Θεωρώ ότι δημιουργούμε αυτήν την κίνηση για να θίξουμε και να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα, ότι γι’ αυτό υπάρχουμε ως ενεργά σκεπτόμενα πρόσωπα και ως πολίτες.
ΝΑΙ στην ενότητα, στην σύνθεση, την ταπεινότητα. ΟΧΙ στα αντίθετά τους. Ναι στο εμείς και την αλήθεια που δεν επιδέχεται τα δήθεν, τα ίσως, τα μπορεί, τα μάλλον, το ναι μεν αλλά, το ψεύδος, τις δικαιολογίες.
Τι να την κάνεις την ενότητα σε έναν κόσμο του σκότους, της απανθρωπιάς, , της ζούγκλας, όπου ο νόμος είναι ότι δεν υπάρχει νόμος και ο κανόνας είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες.
Τι να την κάνεις την ενότητα σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί το διαίρει και βασίλευε και τα σκέπασε όλα ο φόβος, ο τρόμος, η αβεβαιότητα, η εγκατάλειψη, το άγχος, η βία, η φίμωση, σε έναν κόσμο όπου προβάλλονται και κυριαρχούν τα πάθη.
Ένας τέτοιος κόσμος είναι διαλυμένος από μόνος του, του αρέσει η μπόχα τρέφεται από την ανομία, την κατάχρηση εξουσίας, την δύναμη, την μίζα και τα σκάνδαλα.
Μία ενότητα κάτω από τέτοιες συνθήκες στην πραγματικότητα δεν υφίσταται, απλά η κοινωνία συνεχίζει να ζει στο δήθεν και στο ψέμα μέσα σε έναν πνευματικό λήθαργο και μια ανίατη απάθεια.
Για αυτό λοιπόν είμαι υπέρ της αλήθειας, υπέρ της γνήσιας και αγνής δημιουργίας ενός μη ελεγχόμενου από το διεφθαρμένο σύστημα των κομματόσκυλων κινήματος που θα το διαμορφώσουν όσοι αποφασίσουν να συμμετέχουν σε αυτό και που θα ξυπνήσει συνειδήσεις.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
