Aς μην προσκυνάμε, ας αντισταθούμε, ας αντιταχθούμε στον στραγγαλισμό μας θυμηθείτε το – «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή». Είναι δημοκρατικό μας δικαίωμα, είναι η ουσία της ελληνικής ιστορίας και του ελληνικού πολιτισμού.
Παιδεία, Ελευθερία, Φιλοσοφία, Επιστήμες, Άνθρωπος, Πνεύμα, Κάλλος, Θεραπεία Ψυχής και Σώματος, Μέτρο, Αρμονία, Ισορροπία, Πίστη στον Άνθρωπο, Πίστη στον Ορθό Λόγο, Σεβασμός στο Θείο, Κάθαρση, Μύηση, Θεωρία – Θέαση του Άρρητου, Ολοκλήρωση, Σωτηρία. Ας αναρωτηθούμε, ποιοι είμασταν που βρισκόμαστε τώρα και γιατί, τι πρέπει να κάνουμε, πως θα το κάνουμε.
Ας φωνάξουμε, ας διαδηλώσουμε, ας διεκδικήσουμε, ας ελευθερωθούμε, ας αναπνεύσουμε, ας αλλάξουμε την ζωή μας, ας μας εμψυχώσουν τα λόγια του Κάλβου: «όσοι το χάλκεον χέρι του φόβου βαρύ αισθάνονται ζυγόν δουλείας ας έχωσι, θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία».
Ας πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας και ας μην την αφήσουμε όμηρο στα ανίκανα και τυραννικά δίποδα, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΥΜΝΟ και θα δείτε τι πρέπει να κάνουμε και τι να αποφύγουμε, είναι μοναχικός και δύσκολος ο δρόμος που πρέπει να διαβούμε ακόμα μια φορά γεμάτος εχθρούς μέσα μας και γύρω μας, θα τα καταφέρουμε.
Ας αφήσουμε να μας κατακλύσει η δίψα και η ορμή για δικαιοσύνη, ελευθερία, αγάπη, ειρήνη, αξιοπρέπεια, αφήνοντας τις ψυχές μας να ποτιστούν και πάλι από τους αιώνιους αγώνες μας και θα αποκτήσουμε μια ακατανίκητη εσωτερική δύναμη που δεν θα λυγίζει με τίποτα και θα σαρώσει το σκοτάδι, φέρνοντας το φως, « τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις εκεί που πάει να σκύψει με τον σουγιά στο κόκκαλο, με το λουρί στο σβέρκο, να τη πετιέται από ξ΄ αρχής κι αντρειεύει και θεριεύει και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου».
Ας αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλον και ας πορευτούμε μαζί.
Ας καταλάβουμε επιτέλους ότι, όσο και αν ανακατέψεις έναν κουβά με κόπρανα, ούτε το άρωμα, ούτε η σύσταση αλλάζει, αν και η κοπριά είναι κάπου χρήσιμη σε αντίθεση με τους πολιτικάντηδες και τα αποκόμματα, αναφέρομαι στα περί οικουμενικών, τεχνοκρατικών και οποιουδήποτε είδους συγκυβερνήσεων και αυτοδυναμιών, ιδίως δε στις ψευτοιδεολογικές «διαφορές» των διαφόρων αποκομμάτων και σωτήρων, που μας κατέστρεψαν για να μας «σώσουν» υποκριτικά στην συνέχεια, κι αυτό γιατί όλες οι ιδεολογίες έχουν προδοθεί, διότι κοινή μοίρα των μεγάλων είναι η ερμηνεία των μετριοτήτων, αυτό ισχύει για όλες τις θρησκείες και σχεδόν όλους τους διανοητές.
Ας υπερβούμε λοιπόν στην πράξη τους κάλπικους ιδεολογικούς, πολιτικούς και πνευματικούς αυτόκλητους οδηγούς, γιατί παρόλο που δεν είναι φανερό, τους έχουμε υπερβεί, απορρίπτοντάς τους στις συνειδήσεις μας, ο λόγος είναι ότι έδωσαν εξετάσεις και απέτυχαν, αυτό βέβαια ισχύει για εμάς και όχι για την βολεμένη πελατεία τους, ή τους επί του καναπέ καθήμενους.
Όπως διαφαίνεται οι κάθε απόχρωσης αχυράνθρωποι που σκυλεύουν τον λαό και το έθνος, θα πέσουν επάνω μας και πάλι ως αγέλη λύκων, με ακόμη μεγαλύτερο μίσος παραμένοντες ανελέητα δίποδα, με μνημόνια για να κονιορτοποιήσουν ακόμα και αυτά τα ερείπια που δημιούργησαν.
Τις ύβρεις που κατ’ εξακολούθηση διαπράττουν κατά του λαού, του έθνους, της κοινωνίας, της χώρας και της παράδοσης, δεν μπορεί να τους τα ανταποδώσει ο λαός ούτε με τις χειρότερες αγοραίες εκφράσεις, γιατί έχουν υπερβεί ακόμα και αυτό το όριο της ύβρεως, της φαιδρότητας και του θράσους.
Ήρθε η στιγμή να περάσουμε από τους πολιτικάντηδες στην πολιτική, από την δημιουργία προβλημάτων στην πρόληψή τους, από τις διαπιστώσεις στις λύσεις, από τα λόγια στις πράξεις, από το ψέμα στην αλήθεια, από τον νεποτισμό στην αξιοκρατία, από την ανομία και κακοδικία στην ευνομία και την ισοπολιτεία, από τον καθημερινό εξευτελισμό, στην αξιοπρέπεια, από τον καθημερινό εμπαιγμό και το ψέμα, στην ευθύτητα και την αλήθεια. Αρκεί να το θέλουμε, αρκεί να ενωθούμε όσοι το θέλουμε και είμαστε πολλοί.
Ας δηλώσουμε παρόντες ενεργώντας.
Είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι, δεν τίθενται πλέον τα ψευτοδιλήμματα, αφενός μεν των αυτοδύναμων ή οικουμενικών ή τεχνοκρατικών κυβερνήσεων, γιατί η ίδια η ζωή, μας απέδειξε το καταστροφικό τους αποτέλεσμα, αφού αυτές δεν συγκροτήθηκαν για χάρη του έθνους, του λαού και του δημοσίου συμφέροντος, αλλά για να εξυπηρετήσουν ίδια και ξένα συμφέροντα, αφετέρου δε, διότι εδώ δεν μπορούμε να πούμε το γνωστό «το μη χείρον βέλτιστον», γιατί η εμπειρία της ζωής, μας δείχνει ότι πάμε από το «κακό στο χειρότερο».
Ας κατανοήσουμε ότι, θα πρέπει αυτή τη φορά να πάμε όλοι μας μηδενός εξαιρουμένου στις κάλπες και να ψηφίσουμε άλλα κινήματα και παρατάξεις, από αυτές που υπάρχουν στην Βουλή ή υπήρχαν εντός Βουλής και τώρα είναι εκτός, γιατί είναι πλέον καιρός να μην γινόμαστε συνένοχοι δια της ψήφου μας και να δίνουμε άλλοθι στις μαριονέττες, που κατέστρεψαν και καταστρέφουν εμάς και την χώρα μας, γιατί πρέπει να σταματήσουμε να επιβραβεύουμε με την ψήφο μας, την ανικανότητα, τα ψέματα, την φαιδρότητα, τα διάφορα σκάνδαλα, την διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, τον νεποτισμό, την φαιδρότητα, το ξεπούλημα και τον αποικισμό της χώρας και όλα τα στραβά, που είναι γνωστά σε όλους.
Ας κρατήσουμε στην μνήμη μας για πάντα τα θύματα της ανικανότητας των ανδρεικέλων, σε Μάνδρα, Μάτι, Εύβοια και την τρέχουσα εκατόμβη θανάτων της «πανδημίας», λόγω της εγκληματικά διαχρονικής και συστηματικής διάλυσης και της καθημερινής επιδείνωσης του Ε.Σ.Υ, το ακαταδίωκτο, τις απολύσεις των υγειονομικών, τις αναξιόπιστες στατιστικές και τις αιτίες θανάτων, την απαγόρευση των νεκροψιών…. Σίγουρα μου διαφεύγουν εκτός από Siemens, και εκατοντάδες άλλα σκάνδαλα, που κρύφτηκαν σε συρτάρια, ή και περισσότερες λίστες που υπάρχουν πέραν αυτής όπως της C. Langarde. Όσο για τα σκληρά χρόνια των μνημονίων που ζήσαμε και ζούμε έπεται συνέχεια.
Με την βοήθεια των Μέσων Μαζικής Εξόντωσης, ή των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης ή των Μέσων Μαζικού Εξανδραποδισμού, ή των Μέσων Μαζικής Χειραγώγησης, δημιουργούν μια εικονική πραγματικότητα για τους πολίτες, με εικόνες και πληροφορίες φόβου και με διαπιστώσεις για άλλα θέματα που είναι τελείως αντίθετες με αυτά που βιώνει ο πολίτης.
Παράδειγμα; Τα στοιχεία της EUROSTAT και του OECD (ΟΟΣΑ) τελείως αντίθετες με τις δηλώσεις τύπου Münchhausen, φαιδρών μυθομανών και ψυχοπαθολογικών ψευτών όλων των χρωμάτων και «ιδεολογιών» που κυβέρνησαν και κυβερνούν των τόπο. Κατά τα άλλα το κράτος του τίποτα που μας έφτασε στο μηδέν πέτυχε να εγκαινιάσει την κουλτούρα των εκκενώσεων σε πυρκαγιές, την κατά εξακολούθηση αποποίηση ευθυνών, αλλά προσέξτε κατάφερε την ψηφιοποίηση του ανύπαρκτου για τον πολίτη κράτους. Απόδειξη; Ένα μικρό παράδειγμα. Χιλιάδες πολίτες περιμένουν τις κύριες και τις επικουρικές συντάξεις τους.
Το κύρος και τη σοβαρότητα τα διαδέχθηκαν η αναξιοπιστία και η φαιδρότητα.
Οι αχυράνθρωποι νομίζουν ότι αυτό που λένε και κάνουν μένει στο «ελληνικό χωριό» , νομίζουν ότι κανείς από τους Ευρωπαίους, τους Αμερικανούς, τους Ρώσους ή τους Κινέζους, δεν τους βλέπει, δεν τους ακούει και δεν τους κρίνει. Κατά τα άλλα τους ενδιαφέρει η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, και να τους παίρνει στα σοβαρά, για αυτό την χρεωκόπησαν και την κατάντησαν ερείπιο διατυμπανίζοντας ξεδιάντροπα παγκοσμίως σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους την ανικανότητα και την γελοιότητά τους.
Έχουν δε το απύθμενο θράσος οι θύτες, οι δήμιοι και οι δυνάστες, να μας κουνάνε το δάκτυλο και να μας νουθετούν.
Γνωρίζουμε όλοι ποια θα είναι η συνέχεια αν αλλάξει ο Μανωλιός και βάλλει τα ρούχα του αλλιώς. Μια από τα ίδια. Χρεοκοπία, φτώχεια, έρχονται νέα μνημόνια ή τα αλλιώς λεγόμενα «σύμφωνα σταθερότητας»….., στασιμοπληθωρισμός, οικονομική, ενεργειακή και επισιτιστική κρίση, δείτε τα στοιχεία του ΟΟΣΑ και της Εurostat σε αντίθεση με τις μπαρούφες περί ανάπτυξης…. Απλά όταν χρωστάς τα διπλά και βάλε από αυτά που βγάζεις δεν θα σε βγάλει πουθενά γιατί και να ξεπουλήσεις , θα ξεπουλήσεις ότι έχεις, κοψοχρονιά και αυτό το ονομάζουν επενδύσεις…., χώρια που συνεχώς δανειζόμαστε για να ξεπληρώσουμε τα δανεικά ως χώρα. Θυμάμαι το Ναι σε όλα, θυμάμαι τα Παρών και την Αποχή….. δηλαδή τους μέχρις εσχάτων αγώνες υπέρ του λαού ……….. Ντροπή και αίσχος. Θυμάμαι το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ και τις δημιουργικές ασάφειες των προηγούμενων…. Το σκίσιμο των μνημονίων, την θρασύτατη ομολογία της απώλειας της εθνικής μας κυριαρχίας από το Καστελόριζο, το ευχαριστώ στις Η.Π.Α την νύχτα των Ιμίων, το πρώτα ο πολίτης, κάποιον που είχε κουραστεί να κυβερνά και θέλησε να επανιδρύσει το κράτος, κάποιους άλλους που μαύρισαν τον δημοκρατικό πατριωτικό λόγο και τέλος εκείνους που κάνουν μόνο επαναστατικές διαπιστώσεις και κουραστικές επαναλήψεις για το ποιος φταίει χωρίς να κάνουν τίποτα για αυτό, κλπ.
Μπουχτίσαμε από λαγούς και δεκανίκια κομμάτων και αποκομμάτων ή ξένων και ντόπιων συμφερόντων. Μπουχτίσαμε από εθνοπατέρες και εργατοπατέρες, που επί δεκαετίες επιχειρούν το ξέσκισμα του ελληνικού λαού και του έθνους. Βαρεθήκαμε τα λόγια τα μεγάλα, υπέρ της πατρίδας, αλλά και το ότι οι “λαϊκοί αγώνες” κατέληξαν σε μία επαναλαμβανόμενη κασέτα διαπιστώσεων και σε ύπνο βαθύ των πατερούληδων, αυτοί όλοι είναι οι μεγάλοι συνένοχοι, οι ηθικοί αυτουργοί και τα δεκανίκια του συστήματος που έδιωξαν την νεολαία. Βαρεθήκαμε τους πολυλογάδες του τίποτα που είναι στην βουλή. Αυτούς που δεν είναι τίποτα άλλο παρά καλοπληρωμένοι κηφήνες και που όλο μας σώζουν θάβοντάς μας όλο και πιο βαθιά στο χώμα με διάφορους τρόπους.
Οι νέοι που ξενιτεύτηκαν, επιχείρησαν την έξοδο από το Μεσολόγγι γιατί θέλησαν να έχουν μια καλύτερη ζωή, βλέποντας ότι δεν υπάρχει αξιόπιστος και αξιόμαχος και πάνω από όλα αποφασισμένος για όλα πολιτικός φορέας, που θα αγωνίζονταν μαζί με αυτούς για τα δικαιώματά τους στην εργασία, την παιδεία, την υγεία, αυτό έγινε όχι μόνον πρόσφατα αλλά και στις δεκαετίες του 50 και του 60 γιατί οι πολιτικάντηδες διώχνουν τα παιδία της Ελλάδας και χωρίζουν οικογένειες.
Αλλά στα παλιά τους τα παπούτσια και τότε και τώρα. Καλά έκαναν λοιπόν οι νέοι μας και έφυγαν, είναι δικαίωμά τους αλλιώς θα περίμεναν να ξεκινήσουν την ζωή τους με επιδόματα ή στα γεράματα, χωρίς καθόλου ή με συντάξεις πείνας. Έτσι δεν είναι; Έχασαν κάθε ελπίδα και με το δίκιο τους.
Αλλά ούτε όσοι μείναμε πίσω, νέοι και γέροι τρέφουμε ελπίδες για να δούμε κάτι καλύτερο τουλάχιστον από αυτούς τους πολιτικάντηδες και δεν έχουμε την ψευδαίσθηση πλέον ότι φυλάμε Θερμοπύλες λόγω του Εφιάλτη που ζούμε, με την μεταφορική και ιστορική σημασία του όρου……
Η Ελλάδα πονάει στις καρδιές των ξενιτεμένων και των γονιών τους, η Ελλάδα πονάει στις ψυχές των αγωνιζόμενων να επιβιώσουν και όχι να χαρούν την ζωή Ελλήνων, που πατούν σε καμένη γη και ερείπια, αυτές τις ευκαιρίες τους προσφέρουν οι κουραμπιέδες της Βουλής. Η Ελλάδα πονάει στις ψυχές όσων διαδηλώνουν, στις καρδιές όσων διεκδικούν, στις συνειδήσεις που δεν υποκύπτουν. Το σίγουρο είναι ότι τα πολιτικά κατακάθια δεν πονάνε καθόλου.
Και δεν φτάνουν όλα τα παραπάνω αλλά, ανέλαβε η δεξιόστροφη αριστερά να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά για να σωθεί η «κυβέρνηση» στο θέμα της ψήφου του απόδημου ελληνισμού και όπως πάντα ψήφισε υπέρ του λαού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταψηφίζοντας το σχετικό νομοσχέδιο. Πρόκειται για άλλη μία «φιλελληνική» φαιδρότητα υπέρ των Ελλήνων τους οποίους από το παρελθόν μέχρι και πρόσφατα “ΞΕΦΟΡΤΩΘΗΚΕ” το ελληνικό κατεστημένο. Τώρα δεν τους θεωρεί καν Έλληνες αλλά ξένους, ενώ δίνει αβέρτα υπηκοότητα σε αλλοδαπούς. Άλλο ένα “ΕΥΡΩΠΑΪΚΌ ΚΕΚΤΗΜΕΝΟ”- άλλη μία “ΑΚΡΩΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ” από έλληνες για τους ΕΛΛΗΝΕΣ. ΕΥΓΕ!
Είναι τέτοιο το μένος τους κατά του Έλληνα και ο φόβος τους απέναντί του μέσα και έξω από την Ελλάδα που δεν υπολόγισαν ούτε τους γονείς, τα αδέλφια και τους συγγενείς των αποδήμων Ελλήνων που παρέμειναν στην χώρα.
Εκδικούνται τους απόδημους γιατί τους ξέφυγαν και δεν δέχτηκαν να είναι θύματα τους, χειροκροτητές τους, υπήκοοι και δούλοι τους όπως αυτοί που είναι οι βολεμένοι από αυτούς παρατρεχάμενοι. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να λέμε ότι αφού υποφέρω εγώ πρέπει να υποφέρεις και εσύ – πρέπει και εσύ να υποστείς ότι υφίσταμαι και εγώ, πρέπει να υποφέρεις όπως εγώ. Πρέπει να μην κάνεις τίποτα όπως εγώ.
Αυτό είναι σύνδρομο φθόνου κατά αυτού που είχε το θάρρος και το σθένος να αποφασίσει για την ζωή του ο ίδιος και όχι κάποιος άλλος για λογαριασμό του, από τον οποίον θα περίμενε εδώ που τα λέμε να κάνει κάτι…. εις τους αιώνας των αιώνων… γιατί η ζωή είναι μικρή, μια, και δεν περιμένει.
Είναι σύνδρομο φθόνου, απέναντι σε αυτούς που ξέφυγαν και είναι πιο ευτυχισμένοι και χαρούμενοι, γιατί αυτοί διαφέρουν και αγωνίζονται όπως κάποιοι άλλοι και δεν υποκύπτουν ούτε περιμένουν από τους καταστροφείς της χώρας τίποτα , ούτε κάθονται στον καναπέ. Είναι δικαίωμά τους να επιλέξουν να μην ζουν σε φυλακή, χωρίς προοπτικές και όνειρα, όπως επίσης είναι και δικαίωμα κάποιων άλλων να σπάσουν τις αλυσίδες τους. Αρκεί να το κάνουν.
Χαίρομαι για αυτούς που ξέφυγαν και περιμένω να αντιδράσουν και όσοι παρέμειναν και υφίστανται τα πάνδεινα, το οφείλουμε στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας , στις μελλοντικές γενιές.
Ο Alber Camus γράφει: 1.«Μια από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει, αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σ’ αυτό που σε συνθλίβει» και 2. «Ζωή είναι το άθροισμα των επιλογών μας.» Ας είναι καλά οι πολιτικάντηδες που φρόντισαν να μας στερήσουν και αυτό το δικαίωμα, την ελευθερία της επιλογής και ιδιαίτερα στους νέους.
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα γιατί έχουν βάλει τον λαό σε μαντριά που ευτυχώς τώρα τελευταία έχει ανοίξει μόνος του την πόρτα και δραπετεύει προς άγνωστη κατεύθυνση. Αυτό τους τρομάζει.
Δεν πρέπει να τους κάνουμε το χατίρι να χωριστούμε σε απόδημους και σε παραμένοντες, σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, σε αυτούς που θα έχουν κεραμίδι και σε αυτούς που δεν θα έχουν και ότι άλλο βάλει ο νους τους, γατί θέλουν να διαλύσουν την κοινωνική συνοχή – δηλαδή την κοινωνία στην πράξη.
Να μην χωριστούμε γιατί θα είναι ακόμα χειρότερο για όλους μας και ακόμα καλύτερο για αυτούς που μας διέλυσαν και συνεχίζουν να μας διαλύουν, στρέφοντας τον έναν ενάντια στον άλλον για να φάμε τις σάρκες μας. Πιστεύουν στο «Διαίρει και βασίλευε».
Ας ελπίσουμε να ξυπνήσουν από την παθητικότητα και να αντιδράσουν όλοι εκείνοι που ακόμα δεν αντιδρούν, ή που ακόμα αποτελούν χειραγωγούμενα πρόβατα, ψηφοφόρους και χειροκροτητές και να σταματήσουν να είναι τα υπάκουα σκυλάκια του κάθε κουρμπιέ.
Ας εμπεδώσουμε όλοι ότι, η ελευθερία της πατρίδας περνάει μέσα από την ελευθερία όλων μας, ας κυριαρχήσει η ενότητα που απαιτεί υπερβάσεις και νικά τα πάντα, ας πιστέψουμε στον εαυτό μας και τότε θα μετακινήσουμε βουνά.
Ας μην φαγωθούμε λοιπόν μεταξύ μας και έτσι να χαροποιήσουμε με την διχόνοια μας τον καισαρισμό και τους εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς μας, που τώρα βασιλεύουν και χοροπηδούν στην πλάτη μας γελώντας με το χάλι μας και την κατάντια μας, που είναι δικό τους ηθελημένο έργο αλλά που και εμείς το αφήσαμε να συμβεί φέροντας μεγάλο μερίδιο ευθύνης.
Οι Μεσολογγίτες έκαναν την έξοδό τους , οι 300 έδωσαν τον αγώνα τους, εμείς τι κάνουμε;
Αν δεν σεβόμαστε τον εαυτό μας και αν χάσουμε την αξιοπρέπειά μας και γίνουμε το κλοτσοσκούφι του καθενός, δεν θα μας σεβαστεί κανείς – το εισπράττουμε σήμερα – τώρα κάθε μέρα – ας το καταλάβουμε και ας βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους.
Η στάση που κρατάμε ως άτομα, ως λαός και ως έθνος δίνει το δικαίωμα στην ανάλγητη ξενόδουλη ελίτ να μας εξευτελίζει ως λαό και να διαπομπεύει τη χώρα στο εξωτερικό αφού η φαιδρότητα και η έλλειψη κύρους των κομματικών «ελίτ» «αυξάνονται καθημερινά.
Δεν υπήρξαν στην ιστορία ούτε θα υπάρξουν ποτέ επαίτες της ελευθερίας αλλά διεκδικητές. Δεν υπήρξαν ποτέ στην ιστορία δωρητές της ελευθερίας αλλά δότες αίματος για την απόκτησή της.
Ας έχουμε στον νου μας ως οδηγούς ότι: «Συν Αθηνά και χείρα κίνει», δηλαδή δράσε και εσύ, βάλε το χεράκι σου και εσύ, μην τα περιμένεις όλα από τον Θεό ή την αποδεδειγμένα ανίκανη και αδιάφορη «κυβερνητική ελίτ». Τότε θα είναι μαζί μας ο Θεός.
Αν κυριαρχήσει επιτέλους μεταξύ μας το: όπου πίστης εκεί αγάπη, Όπου αγάπη εκεί ειρήνη, Όπου ειρήνη εκεί ευτυχία, Όπου ευλογία εκεί ο Θεός, Όπου ο Θεός εκεί ουδεμία ανάγκη, Όπου ο Θεός τα πάντα καλά λίαν. Τότε θα είναι μαζί μας ο Θεός. Εμείς λοιπόν και ο Θεός, η κοινή μας θέλησή και η θέληση του Θεού είναι οι ακατάλυτες δυνάμεις που θα διαμορφώσουν την μοίρα μας.
Γι’ αυτό λοιπόν,«Μη εμπιστεύεσθε τους άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου , εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία». ΒΙΒΛΙΟ 5 Ψαλμός ΡΜΣ – 146 (3),και Ψαλμός ΡΙΗ΄(118) (8-9) Καλύτερα στον Κύριο κανείς να ελπίζει παρά σε άνθρωπο, Καλύτερα στον Κύριο κανείς να ελπίζει παρά στους άρχοντες.
Έτσι είναι, διότι ο Κύριος είναι οικτίρμων και ελεήμων, φιλεύσπλαχνος και πολυέλεος (Ψαλμοί), δίκαιος και αληθινός, ενώ αυτοί είναι ανελέητοι, άσπλαχνοι, άδικοι και ψεύτες…… και αφού περί αρχόντων και ημών ο λόγος ας συμπληρώσουμε, «Ταύτα τα εξ μισεί ο Κύριος, επτά μάλιστα βδέλυττεται η ψυχή αυτού, οφθαλμούς υπερηφάνους, γλώσσαν ψευδή και χείρας εκχέουσας αίμα αθώων, καρδίαν μηχανευομένην λογισμούς κακούς, πόδας τρέχοντας ταχέως εις το κακοποιείν, μάρτυρα ψευδή λαλούντα ψεύδος, και τον εμβάλλοντα έριδας μεταξύ αδελφών». ΚΕΦ Σ΄Παροιμίαι 16-19.
Μάλλον δεν έχουμε αντιληφθεί ότι ο Θεός πάντα, « Είναι και θα Είναι» πανταχού παρών – εμείς φεύγουμε από αυτόν και τον εγκαταλείπουμε όχι Αυτός εμάς.
Έχουμε ως φαίνεται λησμονήσει την ανθρώπινη, την πραγματική ουσία μας – το κατ’ εικόνα, καθώς επίσης και την προσπάθεια μίμησης του υιού του ανθρώπου – το καθ’ ομοίωσιν.
Αυτό ισχύει ακόμα και για όσους θεωρούν ότι ο Θεός δεν είναι τίποτα άλλο από μια προβολή της τέλειας εικόνας του εαυτού του ανθρώπου, από τον ίδιο τον άνθρωπο. Πιθανότατα έχουμε χάσει το ιδανικό. Παραμένουμε στο εν δυνάμει άνθρωποι και εγκαταλείψαμε την προσπάθεια για το εν ενεργεία άνθρωποι, δηλαδή την προσπάθεια της ολοκλήρωσής μας.
Ας πιστέψουμε στον εαυτό μας, ας επιστρέψουμε στον πραγματικό εαυτό μας και ας φέρουμε στην επιφάνεια αλλά και σε βάθος, την θετική, την δημιουργική δύναμη της φύσις μας. Ας αλλάξουμε την χώρα μας, τον πολιτισμό μας προς το καλύτερο αποβάλλοντας την ατομική, κοινωνική και πολιτική αποξένωση από τον εαυτό μας και από τους συνανθρώπους μας. Μπορούμε να το καταφέρουμε αρκεί να το θέλουμε.
Στην πορεία αυτή, ας μη συγχέουμε και ας μην ταυτίζουμε τα μηνύματα των θρησκειών και των φιλοσόφων, με τις διεφθαρμένες κοσμικές εξουσίες των αυτοαποκαλούμενων αντιπροσώπων τους ή των «αυθεντιών», οι οποίοι δολίως τις παρερμήνευσαν, τις διαστρεβλώσαν, τις εγκατέλειψαν και που ακόμα χειρότερα τις εφάρμοσαν κατά το δοκούν, πιστεύοντας ότι θα κάνουν τον άνθρωπο να αποστρέψει το βλέμμα του και να αποπροσανατολιστεί, ότι θα κάνουν τον άνθρωπο να χάσει κάθε ελπίδα σωτηρίας, αγάπης, ειρήνης, δικαιοσύνης και ελευθερίας αφήνοντας τον εαυτό του έρμαιο της απελπισίας του και της αυτοκαταστροφικής ορμής του, που θρέφουν τους δυνάστες του.
Είναι αυτοί που μετέτρεψαν ότι προσπάθησε να ελευθερώσει τον άνθρωπο στο αντίθετό του, σε αλυσίδες, είτε αυτό είναι θρησκεία, ιδεολογία, φιλοσοφία ή επιστήμη.
Στην κρίσιμη αυτή περίοδο για όλη την ανθρωπότητα, ας αποφασίσουμε τελικά τι θέλουμε ως άνθρωποι και ως πολίτες. Θέλουμε το Εν Χριστώ ” Έλεος και αλήθεια συναπαντήθηκαν, δικαιοσύνη και ειρήνη εφιλήθησαν” ΨΑΛΜΟΣ ΠΕ΄10 ή την εκτός πληρώματος «κτηνωδία και ψεύδος συναπαντήθηκαν – Αδικία και Χάος φιλήθηκαν».?
Μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε, ότι δεν φταίει ο Θεός για την κατάντια μας ως ανθρώπων και ως πολιτισμού σε γενικότερο πλαίσιο, αλλά το ξερό μας το κεφάλι, η ατολμία και η παθητικότητά μας, κουσούρια που είναι δικά μας και όχι του Θεού, γιατί όλοι ακόμα και εκείνοι που υπηρετούν το κακό γνωρίζουν το ορθό, παρόλο που υπηρετούν τον νόθο ορθολογισμό, δηλαδή την λογική του συμφέροντος; Ας εννοήσουμε το ότι ο Θεός αγαπάει την ενότητα ενώ το κακό την διαίρεση, «η ισχύς εν τη ενώσει».
